Ávarp sóknarprests

Kæru Garðbæingar

Það kom mér í opna skjöldu um síðustu áramót þegar ég uppgötvaði að það eru 20 ár síðan ég hóf störf sem sóknarprestur í Garðabænum. Þetta hefur verið gríðarlega dýrmætur tími og ég fer ekki ofan af því að það er ekki hægt að vera í betri söfnuði að þjóna.  Samstaðan með kirkjunni og stuðningur við starfið er ósvikið. Ég hef oft mætt kærleika og stuðningi frá fólki í okkar frábæra bæjarfélagi, en aldrei eins og í vetur þegar ég hef horft fram á að greinast með krabbamein. Ég vil þakka fyrir allan stuðninginn sem hefur streymt til mín, það hefur verið ómetanlegt.

Nú í lok janúar fer ég í veikindaleyfi, þar sem ég er á leið til Svíþjóðar í meðferð. Hvað varðar prestsþjónustuna þá munu prestarnir Sigurvin Lárus Jónsson og Matthildur Bjarnadóttir skiptast á að sinna sóknarprestshlutverkinu. Þá kemur sr. Arna Grétarsdóttir inn í hálfa prestsstöðu næstu mánuðina þeim til stuðnings, en hún er sóknarprestur í Reynivallaprestakall og þjónar þar samhliða afleysingunni.

Þegar stóru lífsverkefnin koma upp í fangið okkar er dýrmætt að eiga góða að og það á ég í svo breiðum skilningi. Ég er svo lánsöm að geta farið frá með þá vissu í hug og hjarta að allt mun vera í góðum höndum og  ég er þakklát fyrir að vera borin á bænarörmum.  Orðin sem ég fer með mér til Svíþjóðar eru stöðugt lifandi í mínu hjarta, en aldrei eins og núna: ,,Þótt ég fari um dimman dal, óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur hugga mig. (Davíðssálmar 23:4)

 

Kær kveðja,
Jóna Hrönn Bolladóttir

Facebook
LinkedIn
Tölvupóstur
Prenta

Hafa samband